Pop-up Designroute Tilburg – Oisterwijk
Creatief met fietsknooppunten.
In augustus werd ik benaderd om een door Routebureau Brabant ontwikkelde Pop-up Design route te fietsen. Mijn interesse was met de woorden ‘fietsen’ en ‘design’ natuurlijk meteen gewekt. In het dagelijks leven ben ik grafisch ontwerper en knooppuntfietsen… dat doe ik ook wel eens. Dus ik was erg nieuwsgierig naar het ‘Pop-up’-element in dit concept.
Het werd al snel duidelijk dat het hierbij ging om bijzondere afstapmomenten die voor dit designthema gecreëerd waren. De maand september was het namelijk mogelijk om op vertoon van de routekaart gratis diverse creatieve Brabantse hoogtepunten te bezoeken.
Van de 2 beschikbare themaroutes fietste ik afgelopen zondag 22 september de Tilburg – Oisterwijk route van 32 km en bracht een bezoekje aan internationale keramiekcentrum Sundaymorning@ekwc en het TextielLab in Tilburg.
De start van de route was bij knooppunt 65 in het stationsgebied van Tilburg en voerde vervolgens door een stukje binnenstad waarna ik via de Piushaven de stad verliet aan de zuidoostkant.
“Ben je verdwaald?” vroeg een wielrenner terwijl ik even op een knooppunt informatie bord stond te kijken waar het eerste afstapmoment precies was. “Ik kijk even waar Abdij de Koningshoeven precies ligt…”. Zonder enige aarzeling wees hij reeds in de verte naar een kerktoren die boven wat bomen uitstak. “Kan niet missen!” zei hij.
Ik had inderdaad gewoon de knooppuntroute nog even moeten blijven volgen dan had ik er zo tegenaan gefietst, maar ja… ik moest sowieso even stoppen om mijn ‘knooppunt-selfie’ te maken.
De abdij, die o.a. bekend staat om de La Trappe brouwerij, was nog gesloten op dit vroege uur. Jammer, maar ik wist algauw één ding zeker, ik zou mijzelf aan het einde dag trakteren op zo’n heerlijke stevige La Trappe Trippel.
De route ging verder door de prachtige Oisterwijkse Bossen en Vennen. En omdat ik natuurlijk ook knooppunten verzamel had ik er zelf nog stiekem een paar aan toegevoegd. Zonde om er niet wat extra mee te pakken en de route door dit prachtige stukje natuur daarmee nog wat te verlengen.
Eenmaal aangekomen in het gezellige Oisterwijk was het lunchtijd en dan zit je aan ‘De Lind’ wel goed wat restaurants betreft. Ik ging voor het hippe mooR Wining en Dining.
Na een stevige uitsmijter vervolgde ik mijn weg naar het keramiekcentrum Sundaymorning@ekwc. Deze oude leerfabriek is omgetoverd tot een mekka voor kunstenaars over de hele wereld. Normaal gesproken kon je tijdens de pop-up route fietsend door het gebouw heen, maar vanwege de open atelierroute die vandaag plaatsvond was dat nu niet mogelijk. Ik werd echter heel vriendelijk ontvangen en kreeg zelfs een korte persoonlijke rondleiding van niemand minder dan de directeur.
Ranti Tjan vertelde mij dat kunstenaars uit de hele wereld hier een atelier huren voor 12 aaneengesloten weken en dat hun project dan voltooid moet zijn. Ze hebben hier dan toegang tot diverse werkplaatsen en grote keramiekovens. Ook de nieuwste technieken staan tot hun beschikking zoals bijvoorbeeld 3D printen met klei.
Het meest opvallende werken die ik gezien heb waren toch wel de Pontiac autobody die geheel van keramiek was gemaakt en de sculpturen van klei met metaal die met een hele grote elektromagneet in een bepaalde vorm werden getrokken. Al je zintuigen worden hier op scherp gezet met overal de geur van klei en andere materialen, de warmte van de ovens, de prachtige lichtval door de ramen van de oude fabriek en ga zo maar door.
Snel weer op de fiets en door naar het textielmuseum in Tilburg. Onderweg kreeg ik een hoop verbaasde blikken van de locals als ik weer eens op de foto ging met een knooppuntbord… “Er moeten hier in de buurt toch wel mooiere dingen zijn om mee op de foto te gaan?!” hoor ik ze denken, maar ik weet waarvoor ik het doe en zeg dan standaard maar gewoon dat ik fietsknooppunten verzamel.
Het textielmuseum en TextielLab bleken ook alweer zo’n verrassend pareltje te zijn. Ik kon nog net aansluiten bij de charmante rondleidster Yessica voor de mini-tour van 15:00 uur. Wij begonnen bij de weefgetouwen van rond eind 1800. Wat een complexe machines zijn dat zeg, prachtig om te zien hoe zulke robuuste apparaten zulke fijne stoffen kunnen weven.
We gingen door naar de imposante stoommachine uit 1906 die alle machines in de fabriekshallen aandreef. Deze werden met een leren band en een wiel aangesloten op de centrale as van de stoommachine. Je kunt je voorstellen dat het stilzetten van een vastgelopen machine dan ook erg lastig was.
Dat maakte de diverse fabrieksmachines dan ook erg gevaarlijk in die tijd, ik stond er versteld van de horrorverhalen over kinderen die onder werkende machines plukjes wol moesten oprapen en regelmatig klem kwamen te zitten.
Gelukkig gaat het er tegenwoordig een stuk geavanceerder en veiliger aan toe, dat bewijst het TextielLab wel waarin hypermoderne machines en computers de innovatieve kant laten zien van deze oude ambacht. Zelf met lasers kunnen ze nu afbeeldingen en patronen op textiel branden.
Ik was erg verrast door dit museum. Ze laten niet alleen de geschiedenis van textiel zien maar gaan mee met de tijd en geven kunstenaars de mogelijkheid te experimenteren met nieuwe technieken en materialen. Niets ‘stoffigs’ aan dus en zeker de moeite waard om te bezoeken!
De Pop-up Design fietsroute zat er op voor mij en ik heb genoten. Het tijdelijke karakter van de route gaf me het gevoel iets extra bijzonders te hebben meegemaakt maar tegelijkertijd heeft het mij juist op een toegankelijke manier de supercreatieve kant van Brabant laten zien! Het pop-up element mag er dan misschien nu niet meer zijn, de fietsroute en de musea zijn natuurlijk nog steeds te fietsen en te bezoeken, dus laat je niet weerhouden om het alsnog te gaan ervaren!
Tijd voor die La Trappe Trippel!
Arno, de Knooppuntfietser
